Met een vrije dag op donderdag ga ik met een rood verbrand gezicht, armen en benen het weekend in. Een dagje op de racefiets heeft de eerste lycra strepen veroorzaakt op mijn lichaam en dit is nog maar het begin van het fietsseizoen. Wat mijn fietsritjes nog meer bewerkstelligen zijn kwartjes die vallen. Met een spaghetti aan gedachtes, bevindingen, ervaringen en beweegredenen vertrek ik op mijn fiets en een paar uur later kom ik thuis met een gestructureerd hersenbreisel. Oja, en spierpijn de volgende dag.
Structuren doe je op de fiets en mijn kwartje is deze week gevallen, ergens tussen Wassenaar en Noordwijk.
Ik ga mij openstellen voor de arbeidsmarkt en op zoek naar een full-time functie als werknemer voor een enerverend, internationaal opererend bedrijf waar ik mijn talenkennis kan combineren met knowhow van marketing en communicatie, waar ik met collega’s kan sparren over een nieuwe social media strategie en waar ik mijzelf verder kan ontwikkelen als professional in het veld.
Nooit gedacht dat ik dit na 5 jaar als zzp’er zou schrijven, maar het voelt goed. En het voelt nog beter om dit met mijn connecties te delen. Je reactie is dan ook meer dan welkom.
Het is mijn zusje geweest die mij heeft laten in zien dat ik ontzettend veel kennis paraat heb die ik kan inzetten voor online communicatiefuncties, het was mijn vriend die me een spiegel voorhield en me heeft aangezet tot het nadenken over hoe mijn carrière (dit woord gebruik ik anders nooit) er uit moet gaan zien over tien jaar en het zijn mijn ouders die me laten beseffen dat ik mijn eigen bedrijf best op een zijspoor mag zetten zonder het gevoel te hebben dat ik daarin heb gefaald. Waarvoor dank!
De afgelopen 5 jaar als zzp’er waren bijzonder. Ik heb hard gewerkt aan opdrachten, ik heb minder hard gewerkt aan het verkrijgen van die opdrachten. Ik zat in een stroomversnelling waarin ik de juiste mensen heb ontmoet op de juiste plek en het juiste moment. Zo cliché, maar ook zo de waarheid. Echter is het erg stil in ‘opdrachtenland’ en dat heeft mij aan het denken gezet. Out of the box, fietsritjes, gedachtes ordenen. Ik wil mijn kansen vergroten. Die kansen liggen voor mij niet in het openen van een nieuw label of het uitbreiden van mijn kennis in andere vakgebieden, maar wel in het openstellen voor de arbeidsmarkt.
Stop ik als freelancer? Nee, zeker niet a la minute. Ik heb momenteel ontzettend leuke opdrachten lopen voor enkele dagen in de week, maar ook die zijn niet oneindig. Mocht zich een kans voordoen voor een nieuwe opdracht, dan zal ik mij daar volledig voor inzetten. Zie ik een leuke functie in dienstverband, dan klik ik deze voor de verandering niet weg, maar ga ik daar voor het eerst in 5 jaar met enthousiasme op reageren.
Hoe dit zich ontwikkelt moet de toekomst uitwijzen. Voor je het weet zie je een nieuwe opdrachtgever voorbij komen op mijn LinkedIn profiel of ik heb van een werkgever de unieke kans gekregen om bij hem/haar in dienst te mogen. Wat het ook gaat worden, ik heb er alle vertrouwen in dat ik er mijn draai ga vinden. En in de tussentijd blijf ik werken aan mijn kennis van marketing en communicatie, leer ik door en blijf ik mijzelf verrijken.
Wordt vervolgd 😉