Ruim 4 jaar als zelfstandig ondernemer betekent ruim 4 jaar mensenkennis opdoen op zakelijk vlak. En als ik een ding heb geleerd de afgelopen periode dan is het wel zakendoen met mensen met wie je het goed kunt vinden.
Het klinkt heel cliché, maar het is niet voor iedereen even logisch. Het feit dat ik vooralsnog niet op mijn spreekwoordelijke smoel ben gegaan als zzp’er is omdat ik, naast de telefoongesprekken voor de wijze raad van mijn vader, graag mensen om mij heen verzamel die het mij gunnen om voor hun een opdracht uit te voeren. Je kunt nog zo goed zijn in je vak en de kennis die je hebt voorop stellen, maar als je niet op 1 lijn zit met je (toekomstige) opdrachtgever dan ben je weg. Een aantal nieuwe projecten die op mijn pad zijn gekomen, heb ik te danken aan zeer gezellige momenten op beurzen, keuvelen over de wieler- en wintersport, het delen van een passie en samen heel veel koffie drinken. Als vriendinnen tijdens een theekransje of als vrienden met een biertje in de hand. Juist die momenten zijn belangrijk, praten over de opdracht komt later wel. En dat brengt mij op een acquisitie strategie die ik bij zpp’ers om mij heen nauwelijks terugzie. Zij gaan voor het opdreunen van hun cv.
Al snel denk je aan saaie, kille telefoongesprekken, moeizaam geschreven mailtjes met je kennis en kunde en verjaardagen waar jouw ‘ik-heb-geen-opdrachten-op-dit-moment” het gesprek rond de kaas en worst zijn. Daar ga je de oorlog niet mee winnen en daar ben ik inmiddels wel achter.
Vriendjes worden met de mensen die je mag, met wie je een passie deelt of met wie je simpelweg op 1 lijn zit. Met die mensen wil je samenwerken. En of zij nu je opdrachtgever zijn of mede ondernemer, zij zijn je collega-vrienden. Zij proosten met je bij een goede deal, zij geven je dat complimentje waar je blij van wordt en belangrijker misschien nog wel, zij bevelen je aan bij andere.
Wanneer werken niet meer als werken voelt
Met regelmaat vergeet ik dat ik een factuur mag sturen. Ik werk met zo veel plezier aan campagnes voor mijn opdrachtgevers dat het niet meer als werken voelt. Na een dag achter mijn laptop ga ik vaak even uitrazen buiten, hardlopen of fietsen uiteraard. En na een heerlijk avondmaal, wanneer ik weer een beetje ben teruggekeerd op aarde na een dag laptopscherm staren, realiseer ik me dat ik een factuur mag sturen. Fijn, maar zeker niet de kern waarvoor ik werk.
Geld is leuk en je kunt er veel mee, maar ik word echt blij van een mail van een opdrachtgever die happy is, die je bedankt voor je inzet en die wanneer nodig weer een beroep op je wilt doen. Dát is waar ik het voor doe.
Gezwijmel? Nee, ik ben gelukkig met mijn werk én trots op mijn portfolio!