‘s Ochtends om 8.30 uur staan er rijen bij de stoplichten. Rijen mensen die op de fiets naar hun werk gaan. En wat doen zij wanneer het regent? Juist ja, zo’n geweldig regenpak aantrekken. Of rainlegs. Of heel hard fietsen naar de bushalte en met het openbaar vervoer verder gaan. Laten we er in dit geval vanuit gaan dat ze fietsen.
Dat regenpak dus. Hoe komt het toch dat de gemiddelde Nederlander kiest voor een regenjas en broek waar het binnen 10 minuten ook aan de binnenkant regent? – Credits voor deze geniale invalshoek gaan naar degene naast wie ik vanochtend wakker werd. – Zo’n perfect waterdichte, niet ademende jas en een net zo perfecte regenbroek. In noem geen namen, maar ik heb vanochtend de nodige Human Nature’s en Agu’s zien fietsen. En ook de Happy Rainy Days’ dragers vulden het straatbeeld. Of ze ‘happy’ waren? Ik betwijfel ‘t.
Dat de meeste mensen kiezen voor een niet Gore-Tex jas, zonder enig luchtig membraan of ademende functie, moeten zij echt zelf weten. Persoonlijk zou ik er een smak geld tegenaan gooien om daarin te investeren. Zeker in een land als Nederland. Maar het mooiste vind ik nog dat mensen aankomen op hun werk en semi charmant dat pak proberen uit te trekken. In de hal. Terwijl je haar tegen je wangen geplakt zit, je nette broek gekreukt is én voorzien van natte plekken en je bloesje bol staat van het zweet. Hè wat fijn, lekker fris en fruitig op kantoor de hele dag. Met het rood op je kaken door een gevecht met een binnenste buiten gekeerde regenbroek kruip je achter je bureau en besef je dat de airco aan staat…
Eigen baas zijn is fantastisch. Vandaag is dat weer bewezen. Met de regen tikkend tegen de ramen genoten van een ontbijtje aan de keukentafel, me op mijn gemak aangekleed en een half uurtje later mijn dag begonnen. De bui afgewacht en in een stralend zonnetje naar kantoor gefietst. Het leven is mooi. Vooral als het regent!